|
|
|
|
|
Goede buren
Goede buren
Goede buren – een inleiding op het jaarthema
Voorlezen in Kanaleneiland…
In Utrecht heb ik jarenlang in studentenhuizen gewoond, in straten waar ik de buren niet of nauwelijks kende. Ik had geen idee wie de buren waren, maar dat gaf ook niet zo erg – vond ik toen. De supermarkt was altijd open, dus het spreekwoordelijke kopje suiker was gewoon te koop. En ook voor de grotere vragen keek ik niet als eerste naar de buren. Dat de stad niet altijd zo individueel is, leerden wij in Kanaleneiland. Al snel maakten we daar kennis met de Marokkaanse buren, die altijd even hartelijk in gebroken Nederlands vroegen hoe het met ons ging. Geregeld kregen we lekker eten toegestopt, en we hadden geïnteresseerde gesprekken over Marokko, Nederland, islam en christelijk geloof. Op een bepaald moment kwam onze buurvrouw vragen om hulp voor haar jongste dochtertje. Die had moeite met lezen op school, en het zou fijn zijn als ze wat samen zou kunnen lezen met mensen die Nederlands als moedertaal hebben. Wij stonden toen op het punt om naar Lexmond te verhuizen, maar een vriendin was bereid om dit te gaan doen. Nog steeds leest zij met het jonge meisje – die er hard op vooruit is gegaan – en inmiddels is er ook rekenles bijgekomen. Alles vrijwillig, onder het genot van veel koffie en zoete gebakjes. En alles met grote dankbaarheid van een moeder die het beste wil voor haar dochtertje, en daar best wat hulp bij kan gebruiken.
Goede buren
Ik vertel dit voorbeeld uit bewondering voor deze mensen, maar ook om er mee te laten zien dat je goede buren kunt worden (zelfs in de stad…) als je er werkelijk voor open staat. Buren zijn we (bijna) allemaal. Buren kies je over het algemeen niet uit, en of het klikt is dus ook vaak maar een kwestie van goede wil en een beetje geluk. Ook zelf zijn we de buur van een aantal mensen. Dat kan veel verschillende dingen betekenen, maar meestal wel zoiets als ‘voor elkaar klaar staan als het nodig is’. Dit kerkelijke seizoen (2015-2016) is ‘Goede buren’ het jaarthema van de Protestantse Kerk in Nederland. De landelijke kerk daagt ons uit om na te denken over de manier waarop we (goede) buren zijn. In kerkdiensten, onderlinge gesprekken bij de koffie, bezinningsmomenten, en om te beginnen ook op de startzondag, gaan we met dit thema aan de slag. Een mooi thema, waar ieder wel zo zijn of haar goede en slechte ervaringen mee heeft. Dit jaar in het bijzonder mogen we die met elkaar delen, en elkaar daardoor ook verder helpen en als gemeente opbouwen.
Goede buren en God
Waarom zouden we het in de kerk hebben over het zijn van goede buren? Wat heeft geloof daar mee te maken? Wie een christelijke goede buur wil zijn, die kijkt in de eerste plaats naar God zelf. Wie is God eigenlijk, dat Hij ons allemaal als goede buren tegemoet wil treden? Wanneer christenen spreken over God, dan is dat korte taal voor de Drie-enige. Met ingewikkelde wiskunde heeft dat niets te maken, het gaat erom dat God zelf een en al relatie is. De drie-enige God is relationeel van wezen, uit Hem vloeit voortdurende verbinding voort. De belangrijkste verbinding van God met mensen kennen we in Jezus Christus, Gods gezicht op aarde. God is zo zelf ‘missionaris’, zendend onder de mensen aanwezig. Die missie van God bepaalt ook de positie van de kerk, van de gemeenschap van gelovigen. Omdat er Gods missie is, is er een kerk. Missie is niet een menselijke activiteit om de kerk te laten voortbestaan. Missie is Gods zoekende en reddende aanwezigheid onder de mensen, en daarvan getuigt de kerk. Wij sluiten in de kerk aan bij Gods missie, niet andersom. We willen bij mensen (lees: de buren) zijn, omdat God bij mensen wil zijn. Zo volgen we het spoor van Gods menswording in Jezus.
Van binnen naar buiten
Terug naar de goede buren. We willen in het spoor van God bij de buren zijn, omdat Hij zelf daar is te vinden. Zo willen we ook als na-volgers van Christus zelf goede buren zijn, want zo wil Christus beeld van God op aarde zijn. Wat kan dat voor onze houding betekenen? De meeste protestantse kerken in het land zeggen graag van zichzelf dat ze open en gastvrij zijn. En dat zijn prachtige deugden voor een gemeente van Christus om na te streven. Dit jaar worden we uitgedaagd om daarnaast ook nieuwsgierig en maatschappelijk betrokken te zijn. Met alle gevaren van versimpeling kun je zeggen dat in het eerste een beweging van buiten naar binnen meeklinkt: we zijn open en gastvrij naar ieder die op ons afkomt, ieder die over de drempel van ons kerkgebouw stapt. Het tweede daagt uit om de beweging van binnen naar buiten te maken, nieuwsgierig op zoek te gaan naar Gods aanwezigheid in onze dorpen en straten, in de huizen van onze buren. Dat kan een verrijkende leerschool worden voor ieder van ons, en voor ons als gemeente. Nog even terug naar mijn Marokkaanse buurvrouw. Ons contact begon allemaal niet met mij en mijn goede bedoelingen, maar met haar spontane traktaties op lekker eten. Gastvrijheid van de kant van mijn buurvrouw dus, niet van mij. Alles wat van mij gevraagd werd, is om nieuwsgierig te zijn naar deze mensen. Wie zijn ze, wat houdt ze bezig, waar dromen ze van en wat baart ze zorgen? En zou God dat allemaal niet al veel eerder en veel beter hebben gezien dan ik?
Nieuwsgierig
Het spreekwoordelijke kopje suiker is een mooi beeld van deze verhouding tot de buren. Als je om een kopje suiker komt vragen, dan is dat omdat je zelf niet alles in huis hebt. Je hebt niet genoeg om alléén de taart te bakken en feest te vieren – daar is iemand anders voor nodig. Zoals je in zoiets alledaags op de buurman of buurvrouw bent aangewezen, zo is het ook met geloof in God. Buurman of buurvrouw zou je zomaar iets over God kunnen laten zien (zelfs als daar helemaal geen woorden aan te pas komen), wat je zelf niet in huis hebt of uit gewoonte helemaal over het hoofd ziet. Omdat we Gods gezicht zoeken in die ander – daarom willen we goede buren zijn. Alleen een kopje suiker halen, dan de taart bakken en zelf opeten, dat is dan eigenlijk wat armoedig. Waarom niet de buurman een stukje brengen? Of misschien zelfs wel hem op de koffie uitnodigen en even vragen hoe het gaat. Zo mag christelijke gastvrijheid zijn, nieuwsgierig naar de ander.
Maatschappelijk betrokken
Wanneer je nieuwsgierig bent naar de buren, dan kom je vanzelf meer over ze te weten. En misschien zijn er wel dingen waar een handje hulp bij welkom is. Maatschappelijke betrokkenheid volgt zo de nieuwsgierigheid. Wanneer we ons als kerkelijke gemeente bezinnen op onze maatschappelijke rol, dan is goed kijken en luisteren een noodzaak. Er gebeurt heel veel buiten ons om, en dat is goed. Waar dat gepast en gevraagd is, kan ook de kerk dienstbaar betrokken zijn. De gemeenschap van gelovigen wil aan het gezamenlijke leven bijdragen, en daarop ook aanspreekbaar zijn. Want zoals God betrokken wil zijn op mensen, en zelfs hun goede buur wil worden, zo willen ook wij leven. Zo houden we het geloof en de hoop op Gods goede toekomst levend, telkens wanneer we in liefde het goede zoeken voor onze buren.
ds. Willem Roskam
Een langere versie van deze bijdrage verscheen in Profiel van september 2015.
| | terug
|
| |
|
|
|
|
Dr. J. Greven, Blaricum
 26-03-2023
om
09:30
meer details
Ds. S. Janse, Ameide
26-03-2023
om
18:30
meer details
Palmpasen, ds. M.A.T. van der Kooi-Dijkstra, Driebergen
02-04-2023
om
09:30
meer details
Palmpasen, Evensong
02-04-2023
om
19:30
meer details
|
|
|
Opmerkingen over deze website?
webmasterluxmundi@gmail.com
|
|
|
AVG & foto's
Met ingang van mei 2018 zal het foto-album niet meer worden geactualiseerd. Volg ons op Facebook om onze meest recente foto's te bekijken.
|
|
|
|
